ناگفته ها؛ من به آخرين سطر نانوشته هايم مي انديشم

جاده هاي بي کسي

صداي خش خش برگهاي خزوني توي گوشم ناله مي کرد...

برگزاري عروسي هم عجب کار سختيه!

ظاهری نامانوس

خيلی وقت هست که درست حسابی به هيچ کاريم نرسيدم. در طول هفته انگاری زمانی که در خونه به سر ميبرم تلسم شده باشه به هيچ کاريم درست نرسيدم، يه سبد لباس که بايد شسته و اتو بشوند، ميزم را غوغايی از کاغذ و ژرنال و کارت ويزيت فرا گرفته، لايه اي نازک از خاک روی صفحه مانيتور، کی بورد و بلندگوها نشسته. بالاخره اين تلسم امشب شکسته شد... نظمی خاص محيط پيرامونم را فراگرفته.. :) اکنون نوبتی هم باشه، نوبت نوشتن سه-چهار email کاريست. زمان همچنان گذرا، ميزان مولد در هوا همچنان بالا، مصرف آنتي هيستامين کلروفنيرامين همچنان ادامه دارد. زمانی اندک برا هلاجی و تصميم گيری نهايی باقيست: من و دنيايی جديد... لازم به ذکر است که به علت عدم کاردهی وبسايت بهنويس مدتی ميشد که چيزی اينجا نمينوشتم امّا به مدد دوستی مهربون "ان 2 فا" به ياری من رسيد و فعاليت در بلاگ به سطح عادي خود به مدد خدا مي رسه. :)

پايانيه: احساس غريبی به موشواره windows دارم، مدتيه که با موشواره مک کار ميکنم و حال تمام hot keys و حتی گلوله وسط دو دکمه موشواره فضايی به ظاهر نامانوس برايم ساخته است.

نوشته شده توسط ايمان.

0 پيام شما

سالن زیبایی‌ پشت فرمان

امروز از آن روز‌های بارونی بود که از نیمه شب قبلش رگبارش چهرهٔ زمین را طراوت تازه‌ای داد بود. صبح با اندکی‌ تاخیر از خانه بیرون زدم. مثل همیشه سعی‌ کردم که وقفهٔ ایجاد شده را با اندک تسریع در سرعت رانندگی‌ پاسخگو باشم. اتوبان حسابی‌ شلوغ بود، واکنش طبیعی انسان در سرعت رانندگی‌ زیر باران نصف میزان همیشگیست. اما در این اوصاف یه راننده از نوع بی‌ دغدغهٔ بیخیالش جلوی من سبز شد! یه تراک بزرگ داج که خانوم جوانی‌ پشت فرمانش بود. به شدت آرام حرکت میکرد، سعی‌ کردم یک خورده آرام تر رانندگی‌ کنم اما دیدم این کاهش سرعت بی‌ دلیل به نظر میاد، جلویش ماشینی نبود، داشتم یواش یواش از کوره در میرفتم، یکی‌ دو بار نور بالا زدم اما انگار نه انگار... تصمیمم رو گرفتم! سبقت! از کنار خانم که رد شدم متوجه شدم باعث و بانی آن همه تاخیر چی‌ بود! خیلی‌ به ندرت با این حالت این جا روبرو شده بودم، تقریبا از یادم رفته بود. اما چه بود: مداد کشیدن ایشان بر چهرهٔ مبارک! کفرم درآمد!!! آخه خواهر من میخواهی آرایش کنی‌، خانه و آیینه را که نگرفتن که اللعهد همین الان توي این بارون، وسط اتوبان،آیینهٔ عقب براتون سالن آریشگاه را فراهم کند و باعث و بانی‌ ترافیک پشت سرت باشی‌!!! یاد آن روز‌ها افتادم که ملت پشت فرمان، سر هر چراغ قرمز که مي رسيدند از فرصت برای هفت قلم دیزاین خودشون استفاده میکردند، و البته اين فقط به رانندگي ختم نمي شد، تو ایستگاه اتوبوس، تو تاکسی‌، سرویس دانشگاه، و خلاصه هر فضایی مکان مساعدي بود براي راه اندازی سالن آرایش! همیشه احساس می‌کردم که این یک قلم از سیستم پذیرش من خارجه، هرچی‌ باشه: هر سخن جایی‌ و هر نکته مکانی دارد، اما نمیدونم چرا عده کثیری این را متوجه نمیشوند!!! ازش گذشتم اما با سوالی بی‌ پاسخ به راهم ادامه دادم.

نوشته شده توسط ايمان.

0 پيام شما

سال 2009 مبارک!

نوشته شده توسط ايمان.

0 پيام شما