این انجمن چو شمع مپندار جای ماست-------------هر اشک در چکیدنش آواز پای ماست

جان میدهیم و عشرت موهوم می خریم------------چون گل همان تبسم ما خونبهای ماست

روشن نکرده ایم چو شبنم درین بساط-------------غیر از عرق که آیینهء مدعای ماست

طرح چه آبرو فکند قطره از گهر--------------ما رفته ایم و آبلهء پا به جای ماست

دامن فشان تر از کف دست تجردیم--------------رنگی که جز شکست نبندد حنای ماست

ویرانی دل این همه تعمیر داشته است--------------نُه آسمان غبار شکست بنای ماست

در آتش افکنند و ننالیم چون سپند--------------خود داری یی که عقدهء بال صدای ماست

در قید جسم، ساز سلامت چه ممکن است------------این خاک سخت تشنهء آب بقای ماست

از فقر سر متاب کز اسباب اعتبار--------------کس آنچه در خیال ندارد برای ماست

پیشانی یی که جز به در دل نسوده ایم--------------بر آسمان همان قدم عرش سای ماست

آیینهء خودیم به هر جا دمیده ایم--------------این طرفه تر که جلوهء او رونمای ماست

بیدل عدم ترانهء ناموس هستی ایم--------------بیرون پرده آنچه نیابی نوای ماست

بیدل