امشب فقط برای ۴-۳ دقیقه برق قطع شد، آنهم برای اولین بار در مدت زماني که در اینجا ساکنم، من هاج و واج مانده بودم که این چه وضعی و اینا چرا فکر وسايل برقی مردم را نمیکنند، به دور از آن همه قطعی برق تهران که به طور متناوب کشیدم، آن هم بیش از ۴-۳ ساعت. نمیدونم چرا سختیها و تلخیها را زود به فراموشی میسپارم که قدر آنچه را که دارم بیشتر بجا بیارم، از دقایق و لحظهها بهتر استفاده کنم. مارک تویین زمان را خیلی جالب توصيف می کنه: "زمان آرام میشه، زمان روشن میکنه، و هیچ حالی نیست که بدون تغییر در گذر زمان ثابت بماند." تغییر پذیری جزو گریز ناپذیر گذر زمان است خواه بپذیریم، خواه انکار کنیم...