اهل مشاهدهٔ برنامهای تلویزیونهای فارسی‌ نیستم، چون از این سیاست‌های لس آنجلسی، واشنگتوني و يا اخيرا کانادايي تملقگونهٔ این جماعت متنفرم. همه بیرون گود نشستند و خود را مدعیانی میهن پرست و میهن دوست میخوانند، خواب و خیالشان نجات میهن مالیخولیایی خودشان است اما نه این وطن را میشناسند و نه این مردم را، دریغ که ذره‌ای از حال و هوایي از این وطن در سلولهایشان باشد، بهترين هايشان لااقل بيست يا سي سال از حقيقت زندگي عقب اند، یا میخواهند خود و تاریخ را به زمان کورش کبیر بازگردانند، یا منکر حضور اسلام در این آب و خاک شده اند یا اینکه بی‌ دینی را پیش نماز آزادي خود کرده اند، همه کافر و گمشده و ناشناس آن مرز و بومند اما خودشیفتگاني که چشمان خود را به حقیقت حاضر بسته اند. یا جیره خار دولتهای به اصطلاح آزادی خواه شده اند یا دست نشاندهٔ بانفوذان سیستم در غربت. بی‌ محتوا ترین، بی‌ پایه و اساس ترین، بی‌ هویت ‌ترین برنامها را تهیه و تنظيم کرده و به خورد بینندگان خود میدهند، روز‌هایشان را رقص و ترانه و چرند و پرند و يا ایدولوژی هاليوود و مدگرايي پر کرده و به زبان خودشان "انقلابی‌" میسازند و شبها جیب ایرانیان این ور آبها را تیغ میزنند، هدفمند‌ترین کلاهبرداران تاریخ... روزگار و گذشت زمان همه اينان را کنار هم گرد آورده تا ایشان را رسواترین خلق معرفي کند، خواه امروز یا فردا اين نيز بگذرد...