نقد گفتگوی دوم رو در روی رقیبان انتخاباتی آمریکا به ناشویل تنسی کشید. این بار به سبک و سیاقی جدید: به صورتی‌ که از آن به تاون حال1 ياد مي کنند. آنچه که از سوي جان مک کین مورد علاقهٔ فراوان قرار گرفت. او پیش از این نیز به داشتن این گونه گفتگو اصرار و پافشاری داشت و اکنون پس از این گفتگو به راحتی‌ می‌توان به ضعف مک کین و تمایلش به این نو گفتگوها به روشنی پی برد. گفتگوي تاون حال1، عملا فرصت دور شدن از گفتگوی رو در روي دو طرفه و پرانرژي را به هر او داد. فاصله در بحث ها زیاد میشود و آنچه باقی‌ میماند میدانی بی‌ عرصه برای فرار مک کین از بحثی‌ دو طرفه با اوباما بود. در بحث دوم نیز هم چون گفتگوهای اخیر کانديداهاي معاونت ریاست جمهوری و بحث ابتدایین دو کاندیدا همچنان به متهم کردن اوباما به بی‌ تجربگی و ارایه انبوهی از اعداد و ارقام مبهم برای ایجاد خلل در بیانات اوباما از سوي مک کين قرار گرفت اگرچه از دیده من اوباما در بیشتر بخشها توانست از پس جنجال آفرينی مک کین به خوبی‌ برآید. عناوینی که در این بحث نیز از جانب دو کاندیدا به بحث کشیده شد شامل موضوعاتی چون ماجرای بیل اوت2 و چگونگی برخورد دو کاندیدا بطور خاص با مشکلات اخیر اقتصادی آمریکا و منجلابی که بسیاری از اهدافی‌ را که هر دو کاندیدا پیش از این مطرح کرده بودند تحت تاثیر خود قرار میدهد. زمان بندی جنگ عراق، تصمیم گیری بر سر خلع سلاح کردن نیروهای طالبان و طرفداران القاعده در جنوب افغانستان، ایران و ماجرای مبهم هسته ایش، کوزوو و گرجستان و حضور شوالیهٔ آزادی در سرزمینهای بیگانه بود. نمیدانم تا به کی‌ اینان میخواهند بطور انفرادی به بحث و تصمیم گیری برای سرنوشت ملتها ادامه دهند، اگر حرف از آزادیست، چرا چاره ای برای کودکان و زنان و مردان فلسطینی نمیکنند، همه که فتح و حزب الله نيستند. چرا همیشه متهمان اینانند و بی‌ گناهان اسراییل و اسراییل دوستان. چرا چارهٔ اینکار را بیش از آواره کردن عده ای دیگر بر سر میز تبیین گسترش آزادی نمیجویند. مساله اصلي براستي اینست. تا لحظهٔ موعود انتخابات ریاست جمهوری سه هفته ای بیش نمانده و هردو کاندیدا آنچه در توان دارند به روی میدان رقابت با یکدیگر بکار برده اند اما تا کنون موفقیت بیشتری از سوي اوباما بر سر کمک به تصمیم گیری رای دهندگان مردد انتخاباتی دیده میشود. سخنها و نقدها بسیارست...