نخواب اي حسرت سفره گل گندم

نباش تو دالوناي قصه سر در گم

نخواب رو بالش پرهاي پروانه

كه فرياد تو رو كم دارين اين مردم

لالا لا ديگه بسه گل لاله

بهار سرخ امسال مثل هر ساله

هنوز هم تيرو تركش قلب و ميشناسه

هنوز شب زير سرب و چكمه مي ناله

نخواب آورم گل بي خارو بي كينه

نمبيني نشسته گوله تو سينه

اخه بارون كه نيست رگبار باروته

سزاي عاشقاي خوب ما اينه ؟

نترس ازگلوله دشمن گل لادن

كه پوست شيره پوست سر زمين من

اجاق گرم سرماي شب سنگر

دليل تا سپيده رفت و رفتن

نخواب آروم گل بادوم ناباور

گل دلنازك خسته گل پر پر

نگو باد ولايت پر پر ت كرده

دلاور قد كشيدن رو بگير ازسر

دوباره قد بكش تا اوج فواره

نگو اين ابر بي باران نمي زاره

مث يا دلاور نشكن از دشمن

ببن سر ميشكنه تا وقتي سر داره

نذاشتن هم صدايي و بلد باشيم

نذاشتن حتي با هم ديگه بد باشيم

كتاباي سفيدو دوره ميكرديم

كه فكر شبكلاهي از نمد باشيم

نگو رفت تا هزار آفتاب هزار مهتاب

نگو كو تا دوباره بپريم از خواب

بخون با من نترس ازگلوي دشمن

بيا بيرون بيا بيرون از اين مرداب

نگو تقواي ما تسليم ايثاره

نگو تقدير ما صدتا گره داره

به پيغام كلاغي سياه شك كن

كه شب جز تيرهگي چيزي نمي ياره

نخواب وقتي كه هم بغضت به زنجيره

نخواب وقتي كه خون از شب سرا زيره

بخون وقتي كه خوندن معصيت داره

بخون با من بيا با من نگو ديره

سكوت شيشه هاي شب غمي داره

ولي خشم تو مشت محكمي داره

عزيز جمعه هاي آزادي

كلاغ پروازي با تو عالمي داره