صبح اول وقت مثل همیشه پس از اینکه از خواب بیدار شدم لپتاپم را که مثل همیشه کنارم قرار داشت باز کردم و نگاهی‌ به ایمیل و نگاهی‌ گذارا به اخبار لیست شده در وبسایت‌های فارسی‌ و انگلیسی‌ کردم که ناگهان چشمانم به خبر سقوط هواپیمای قرقیزی افتاد! اما این بار خبری که بيش از پيش به ایران و ایرانی‌ ربط داشت و تخمین کشته شدن حدود ۵۰ تن از هموطنانم... هواپیمای مسافربری از نوع بوئینگ 737 به یک شرکت خصوصی قرقیز به نام آیتک ایر تعلق داشت و در اجاره شرکت هواپیمایی آسمان ... حال آنکه همه جا خبر از کاستی و ضعف هواپیماهی روسی به علت عدم گذراندن بسیاری از استاندارد‌های جهانی‌ میدادند که این خود باعث تحریم فعلي عبور و مرورشان از بسیاری کشور‌های اروپایی‌ شده، اما با همهٔ این اوصاف باید در خبر‌ها شنوندهٔ اجارهٔ چنین هواپیماهايي توسط ایران و به مخاطره کشيده شدن جان هزاران مسافر آن شد! مسؤول کیست!!! اندکی‌ به جستجوی مطالب گوشه و کنار وبسايت ها پرداختم و ناخداگاه به تعداد نچندان کم از فروند هواپیماهای ایرانی‌ که ظرف چندین سال گذشته بطور عمد و غیرعمد در سوانح هوایی از بین رفته و جان هزاران مسافر خود را به مخاطره انداختند به ذهنم خطور کرد. ياد مسافرانی که اغلب در پس بهانهٔ پیام تسلیت و اعلام عزای عمومی‌ دیگر از خاطر اذهان عمومي میرفتند، و آن بازماندگانشان بودند که در غم داغ عزیز خود مدتها به سوگ مینشستند. بهای مخاطره ای که حاصل لجبازیهای سیاسی دولتها بود، حاصل تحریمهای اقتصادی و باج و خراجهای میلیونی دلاري، حاصل ناچیز شمردن جان انسانيت، حاصل بی‌ تفاوتی دولتها و زیر پا گذاشته شدن حقوق بشری در میان این همه بی‌ عدالتی!