ناگفته ها؛ من به آخرين سطر نانوشته هايم مي انديشم

دل تنگیهای آدمی

دل تنگیهای آدمی را
باد ترانه ای می خواند
رؤیاهایش را
آسمان پر ستاره نادیده می گیرد
و هر دانه برفی به اشکی نریخته می ماند
سکوت سرشار از سخنان ناگفته است
از حرکات ناکرده
اعتراف به عشقهای نهان
و شگفتیهای برزبان نیامده
در این سکوت حقیقت ما نهفته است
حقیقت تو و من