ناگفته ها؛ من به آخرين سطر نانوشته هايم مي انديشم

با اميد

هيچ وقت نخواسته ام جاي فرشته اي باشم که تاريخ را مينويسد. روزهاي تکراري، داستانهاي تکراري، سرنوشتهاي تکراري . بيچاره فرشته ... روز آخر، تمام يادداشتهاي او ، کوچکترين نقطه عالم را هم پر نخواهد کرد. وقتي اميد در بهشت نيست، پس براي زمين معجزه است. و من هنوز با «اميد» زنده ام.